เช้าวันเกิด เป็นเช้าของวันทำงานปกติ ไม่มีอะไรพิเศษ
ได้รับข้อความอวยพรวันเกิดผ่านมือถือจากแม่...แค่นี้ก็ทำให้วันนี้ดูพิเศษ
นึกถึอข้อความที่เพื่อนเหรียญเขียนบอกไว้ใน FB ของตัวเอง เมื่อตอนวันเกิดของเจ้าตัว
วันเกิดของเรา...เราน่าจะนึกถึงพ่อกับแม่ที่ให้กำเนิดเรามา ควรโทรไปขอบคุณท่านในวันเกิดของเรา
แค่คิดว่าจะโทรหา...ในขณะที่จะเดินออกไปขึ้นรถ แม่ก็โทรมาเลย ช่างเป็นแม่ที่รู้ใจเสียเหลือเกิน
แค่คิดว่าจะโทรหา...ในขณะที่จะเดินออกไปขึ้นรถ แม่ก็โทรมาเลย ช่างเป็นแม่ที่รู้ใจเสียเหลือเกิน
พอถึงที่ทำงาน พ่อก็โทรมาอวยพรด้วย สงสัยวันนี้จะพิเศษใส่ไข่...
แต่สรุปว่าเป็นวันที่ได้นั่งโต๊ะน้อยที่สุดวันหนึ่ง ยุ่งกับงานมากๆ ถึงมากขั้นเทพ...
วางแผนว่าจะไปหาร้านอร่อยๆ ทานตอนค่ำๆ แต่ได้ออกจากที่ทำงานก็ปาเข้าไป 4 ทุ่มกว่าแล้ว
เฮ้อ...ความรับผิดชอบที่มากขึ้น สวนทางกับเวลาส่วนตัวที่น้อยลง...
กลับไปถึงห้องเจอผู้หญิงคนนึงทำงอนใส่อีก...โทษฐานทำงานล่วงเวลา
แต่ยังมีบอกว่า “วันนี้ให้อภัย เพราะเป็นวันเกิด” ... ดีจัง ขอมีวันเกิดทุกวันได้มั๊ย ^^
แถมมีเค้กน่ารักๆ เตรียมไว้ให้ 2 ชิ้น...ได้เวลาเป่าเทียนวันเกิดสินะ ถึงจะเป็นเค้กชิ้นเล็กๆ 2 ชิ้น แต่เปี่ยมไปด้วยความสุข
นึกถึงตอนไปดูหนังที่เมเจอร์ แล้วท่าน ว. วชิรเมธี ก็จะบอกว่า “ความสุข ไม่ได้ขึ้นอยู่กับขนาดของวัตถุ...ใจที่รู้จักพอ เป็นใจที่มีความสุข”
เพราะฉนั้นเค้ก 2 ก้อนนี้ กับของขวัญที่ว่างคู่กัน...ก็ทำให้มีความสุขมาก ^^
ขอบคุณสำหรับทุกคำอวยพร...เอาเค้ก 2 ก้อนข้างบนไปแบ่งปันกันนะ...ถึงจะเล็ก แต่เต็มไปด้วยความสุข ^^
